گوشم نجوا کنان گفت که همیشه با من است. خدایم: قدر نعمتت را می دانم و به پاسش تا ابد پرواارها نشان د.

 بنام خداوندی که داشتن او جبران همه داشته های من است می    ستایمش چون لایق ستایش است...   ............................................................ نمی ذانم به کدامین قبله سجده ی شکرش را به جا بیاورم.نمی دانم به کدامین زبان ستایشش   کنم.اخر با کدامین ابروبه درگاهش روم و بر پایش بوسه زنم.چه تحفه ای به درگاهش ببرم.او که به من بارها و بارها نشان داد که تنهایم نگذاشته.و این بار بیش از پیش حضورش را در قلبم به اثبات رسانید.و در گوشم نجوا کنان گفت که همیشه با من است.